• «Νιώθω ένα βάρος στο στήθος και δυσκολεύομαι μερικές φορές στην αναπνοή». • «Συχνά με πιάνει ταχυπαλμία, ζαλίζομαι και έχω τάση για λιποθυμία». • «Τελευταία υποφέρω από στομαχικούς πόνους και δυσπεψία». • «Υπάρχουν στιγμές που νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό και έχω την αίσθηση ότι πνίγομαι». • «Το τελευταίο διάστημα κουράζομαι πολύ εύκολα και νιώθω συνέχεια εξαντλημένος». • «Δυσκολεύομαι να κοιμηθώ, ενώ περνούν συχνά σκέψεις απ`το μυαλό μου που μου προκαλούν δυσφορία και ανησυχία». • «Δεν ξέρω γιατί, αλλά τελευταία σκέφτομαι συχνά το θάνατο και φοβάμαι μήπως πάθω καρδιακή προσβολή καθώς θα περπατάω κάπου έξω».....
Σας θυμίζουν κάτι τα παραπάνω λόγια;
Νιώθετε κάτι από αυτά ή έχετε ακούσει συγγενείς, φίλους ή γνωστούς να διαμαρτύρονται για κάποια από τα παραπάνω;
Συνήθως, γίνονται οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις και αφού αποκλειστούν οι οργανικοί παράγοντες, ο γιατρός σας λέει ότι «δεν είναι τίποτα σοβαρό» , ότι «για όλα φταίει το άγχος». Απ`αυτό το σημείο και πέρα αναδύονται ποικίλα ερωτήματα: Πώς μπορεί το άγχος να μου προκαλεί σωματικά ενοχλήματα; Πώς μπορώ να αναγνωρίσω αυτό το άγχος και να το αντιμετωπίσω, να το περιορίσω; Ποιες είναι οι πιο αποτελεσματικές θεραπείες ή τεχνικές για το άγχος; Πόσο χρόνο θα μου πάρει για να θεραπευτώ απ`αυτά τα συμπτώματα; Για την εξήγηση της σωματόμορφης έκφρασης του άγχους χρησιμοποιούνται διάφοροι όροι: «ψυχοσωματικό σύνδρομο» ή «γενικευμένη αγχώδης διαταραχή». Η υπερβολική ανησυχία, νευρικότητα και ευερεθιστότητα, η κόπωση και έλλειψη ενέργειας, η αδυναμία συγκέντρωσης, η υπερβολική εφίδρωση, τα μουδιάσματα, τα τρέμουλα, τα ρίγη ή οι εξάψεις, η κομένη ανάσα, ο πόνος στο στήθος, η ναυτία, οι ζαλάδες είναι μερικά παραδείγματα σωματικών συμπτωμάτων που μπορεί να οφείλονται στο άγχος. Σαφώς, υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μας όπου έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις (οικονομικά προβλήματα, διαζύγιο, θάνατος, επαγγελματικές δυσκολίες, κρίση στο γάμο, έλλειψη επικοινωνίας με τα παιδιά κ.ά.), κατά τις οποίες αισθανόμαστε περισσότερο πιεσμένοι απ` ότι συνήθως, οπότε και η εκδήλωση άγχους θεωρείται φυσιολογική και αναμενόμενη. Σ` αυτές τις περιπτώσεις, όταν αντιμετωπίσουμε ή παρέλθει το συγκεκριμένο ψυχοπιεστικό γεγονός, συνήθως απελευθερωνόμαστε και από το άγχος. Τι συμβαίνει, όμως, όταν δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο (προφανές) συμβάν στο οποίο να μπορούμε να αποδώσουμε το άγχος που νιώθουμε; Τι γίνεται όταν το άγχος υιοθετείται ως στάση ζωής και τρόπος θεώρησης των πραγμάτων; Όταν μας δυσλειτουργεί τόσο πολύ, ώστε να μην μπορούμε πια ν`απολαύσουμε την καθημερινότητά μας, τις στιγμές με τα αγαπημένα μας πρόσωπα; Τα αίτια για τη βίωση έντονου και παρατεταμένου άγχους είναι πολλά και προσεγγίζονται από διαφορετικές επιστημονικές οπτικές: τα χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης (νευροχημικό υπόστρωμα αγχώδων διαταραχών), η ψυχολογική πίεση και συναισθηματική ένταση, τραυματικές εμπειρίες κατά την παιδική ηλικία, συνεχείς στρεσογόνες καταστάσεις/συνθήκες και διάφοροι γενετικοί παράγοντες. Η θεραπεία, ανάλογα, μπορεί να είναι φαρμακευτική, ψυχολογική ή συνδυασμός αυτών των δύο, ενώ υπάρχει και μια πληθώρα άλλων προτάσεων (λιγότερο επιστημονικές και περισσότερο εμπειρικές). Στο χώρο της ψυχολογίας, ως μέθοδος χειρισμού του άγχους προτείνεται τα τελευταία χρόνια το γνωστικόσυμπεριφορικό μοντέλο ψυχοθεραπείας, το οποίο στοχεύει στην αλλαγή εκείνου του τρόπου σκέψης που καθιστά ευάλωτο το άτομο στο άγχος και του μαθαίνει πώς να εξασκείται σε τεχνικές ελέγχου και διαχείρισης των συμπτωμάτων. Ενδεικτικά αναφέρονται η τήρηση ημερολογίου αυτορύθμισης, η σωστή αναπνοή μέσω του διαφράγματος (για καταπολέμηση της υπεροξυγόνωσης), η νευρομυική χαλάρωση, η εκμάθηση του τρόπου αναγνώρισης/εντοπισμού φαύλων κύκλων σκέψεωνσυναισθημάτωνγεγονότων που πυροδοτούν περαιτέρω άγχος ή δυσφορία, κ.ά. Κλείνοντας, αναρωτηθείτε αν ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που: ανησυχούν μονίμως για το μέλλον (ξεχνώντας να ζουν στο παρόν) κυνηγούν την τελειότητα σε ό,τι κάνουν (εξαντλώντας τον εαυτό τους) ασκούν συνέχεια αυστηρή αυτοκριτική (μην επιτρέποντας στον εαυτό τους στιγμές χαλάρωσης, ευχαρίστησης και αυτοεπιβράβευσης). προσπαθούν σε κάθε περίσταση να τα καταφέρουν όλα μόνοι τους (έχοντας υπερβολικές απαιτήσεις και προσδοκίες από τον εαυτό). παρασύρονται σε έναν ανταγωνιστικό τρόπο ζωής, με πολλαπλές υποχρεώσεις και ευθύνες, σε έναν δια βίου αγώνα απόδειξης της αξίας τους σε επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο (αψηφώντας τα όρια και τις αντοχές τους τόσο σωματικά όσο και ψυχικά). Αν ανήκετε σε μια απ`αυτές τις κατηγορίες, μην ξεχνάτε ν` αφήνετε στον εαυτό σας τον αναγκαίο χώρο και χρόνο «ν`αναπνεύσει» και φροντίστε να ικανοποιείτε όσο μπορείτε βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες σας, προκειμένου ν` αποφύγετε «σωματικά και ψυχολογικά αδιέξοδα»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου