Η ιστορία πίσω από 10 διάσημες φωτογραφίες No 7 Huynh Cong "Nick" Ut - Το κορίτσι της Napalm, 1972

Διάσημα καρέ που έχουν κερδίσει τη δική τους θέση στη φωτογραφική ιστορία και τις μνήμες εκατομμυρίων ανθρώπων στον κόσμο

No 7 Huynh Cong "Nick" Ut - Το κορίτσι της Napalm, 1972

Ήταν 8 Ιουνίου του 1972 όταν το χωριό Trang Bang στο νότιο Βιετνάμ βομβαρδίστηκε με βόμβες ναπάλμ. Οι στρατιώτες φώναζαν στους κατοίκους του χωριού πως πρέπει να φύγουν από το σημείο. "Θα μας βομβαρδίσουν και θα πεθάνουμε όλοι".
Η 9χρονη τότε Phan Thi Kim Phuc, τα ρούχα της οποίας πήραν φωτιά, άρχισε να τρέχει στον δρόμο γυμνή, μαζί με άλλα παιδιά, κλαίγοντας και ουρλιάζοντας από τον πόνο.
"Πονούσα φρικτά. Ο πόνος τρυπούσε το δέρμα και τους μύες μου. 'Θα είμαι μια ζωή άσχημη. Δεν θα είμαι ποτέ ξανά φυσιολογική. Οι άνθρωποι θα με βλέπουν διαφορετικά', σκέφτηκα και άρχισα να πετάω τα ρούχα από πάνω μου".
Εκείνη τη στιγμή ο φωτογράφος του Associated Press Huynh Cong "Nick" Ut έστρεψε τον φωτογραφικό του φακό προς το μέρος του έντρομου πλήθους, αποτυπώνοντας τη φρίκη του Βιετνάμ.
Ο φωτογράφος έμελλε να γίνει και φύλακας - άγγελός της, αφού όταν έχασε τις αισθήσεις της, τη μετέφερε σε ένα μικρό νοσοκομείο. "Έκλαιγα όταν την είδα να τρέχει. Αν δεν τη βοηθούσα, αν κάτι συνέβαινε και πέθαινε, νομίζω ότι θα αυτοκτονούσα".
Μόλις στο γραφείο αντίκρισαν τη φωτογραφία φοβήθηκαν ότι θα κοπεί εξαιτίας της αυστηρής πολιτικής του πρακτορείου για το γυμνό.
Ο Horst Faas όμως ήξερε από την πρώτη στιγμή που την είδε πως αυτή θα ήταν η εξαίρεση του κανόνα. Δικαιώθηκε που υποστήριξε τη δημοσίευση της φωτογραφίας, καθώς κέρδισε το βραβείο Pulitzer.
Από τότε η Kim έγινε αντιπολεμικό σύμβολο. Τα χρόνια πέρασαν αλλά τα όνειρά της να γίνει γιατρός έσβησαν όταν την υποχρέωσαν να φύγει από το Πανεπιστήμιο για να δίνει συνεντεύξεις.

"Ήθελα να ξεφύγω από εκείνη την φωτογραφία. Είχα καεί από τις βόμβες και ήμουν θύμα ενός πολέμου αλλά τώρα γινόμουν ξανά ένα άλλου είδους θύμα. Η καρδιά μου ήταν ακριβώς σαν ένα φλιτζάνι μαύρου καφέ.
Ευχόμουν να είχα πεθάνει σε εκείνη την επιδρομή μαζί με τον ξάδερφό μου και με τους συμπατριώτες στρατιώτες μου. Δεν ήθελα να ζω άλλο. Ήταν πολύ δύσκολο γα μένα να διαχειριστώ το μίσος, τον θυμό και την πίκρα μου".
Ελευθερώθηκε όταν με τον σύζυγό της αυτομόλησαν στον Καναδά. Επικοινώνησε με τον Huynh Cong "Nick" Ut, που την αποκαλεί κόρη του, για να μοιραστεί μαζί του τα νέα και εκείνος την ενθάρρυνε να κοινοποιήσει την ιστορία της.
Εκδόθηκε ένα βιβλίο το 1999 και βγήκε ένα ντοκιμαντέρ με τον τρόπο που η ίδια ήθελε να αφηγηθεί τα όσα έζησε, ενώ της ζητήθηκε να γίνει Πρέσβης Καλής Θελήσεως του ΟΗΕ για να βοηθήσει τα θύματα του πολέμου.