καλύτερό μου, τον τελευταίο καιρό, είναι αυτά τα μυστικά, fan-cams που δείχνουν τις αντιδράσεις των θεατών, μετά τις πιο σοκαριστικές σκηνές του Game of Thrones – δεκάδες άνθρωποι, κάθε φυλής, ηλικίας και χρώματος, αντροπαρέες με μπίρες, κορίτσια με γάτες, χοντρές Αφροαμερικανίδες απλωμένες σε καναπέδες, hipsters που οργανώνουν GOT-nights σε μπαράκια και πίνουν, κλαίνε, ουρλιάζουν, βλέποντας το Βουνό να ανοίγει το κεφάλι του πρίγκηπα Ομπερυν, σαν σάπια κολοκύθα.
Εντάξει, ας το παραδεχτούμε: το GOT ΔΕΝ είναι μόνο μια σειρά. Είναι ένα ποπ φαινόμενο, μια τηλεοπτική επανάσταση, μια επική ιστορία φαντασίας που βλέπουν πάνω από 1 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ(!) θεατές κάθε βδομάδα (σ.σ. και ο πρόεδρος Obama ανάμεσα σ’ αυτούς), μια εμπορική υπερταχεία (σ.σ. μόνο τα έσοδα από τα memorabilia της σειράς που έχει βγάλει στην αγορά η HBO προκαλούν ίλιγγο).
Είναι κάτι μεγαλύτερο από την Μπριέν του Ταρθ, πιο ογκώδες από τον Χόντορ, πιο δυνατό από τους Γίγαντες και τα Μαμούθ πέρα από το Τείχος. Το αξίζει όμως; Θέλω να πω - αν βάλεις στην άκρη, τα κοστούμια, τους ωραίους άντρες με τα μπερδεμένα μαλλιά, τις ατάκες του Τύριον, τα υπέροχα φυσικά σκηνικά και τα τιτάνια graphics- είναι στ’αλήθεια τόσο καλό;
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου